'Wolf Fencing Nederland', een beschermde naam, bestaat sinds 2018 en heeft sindsdien ongeveer 15 wolfwerende rasters geplaatst, onder meer met behulp van Drentse vrijwilligers. Met voorzitter Jeannet Hulshof, die in de provincie Groningen woont, heeft het ministerie nog geen contact gezocht. "Ik zit in het landelijk overleg wolf en daar zit ook een ambtenaar bij van het ministerie. Dus het zou bekend moeten zijn dat er al een landelijk wolf fencing team is."

Het team maakte een vliegende start. "Het was bedoeld als voorzet. De verwachting was dat mensen zich aan zouden sluiten", aldus Hulshof. Dat gebeurde uiteindelijk niet. "Voor het plaatsen van wolfwerende rasters heb je onder meer accuboren, draadhaspels en draadspanners nodig. Die moesten we zelf financieren, want gesprekken met alle mogelijke instanties om subsidies te krijgen, liepen op niets uit."

"Daarnaast moeten we soms honderden kilometers afleggen voor het plaatsen van een wolfwerend raster. We moesten er geld op toeleggen. Ook was het mentaal belastend omdat de mensen van Wolf Fencing Nederland een baan hebben en het plaatsen van wolfwerende rasters ernaast doen als vrijwilliger", legt Hulshof uit. Ze herkent zich niet in kritiek die meerdere mensen hebben over de gebrekkige communicatie met Wolf Fencing Nederland. "Ik ken die geluiden niet."

Ze wijst erop dat Wolf Fencing Team Belgium een fors subsidiebudget heeft. Wolf Fencing Nederland krijgt niets. Ze zegt niets meer te gaan doen voordat er financiële toezeggingen zijn. "In Nederland verwachten we dat vrijwilligers altijd maar klaar staan. Maar ik sta voor de klas en kan niet altijd beschikbaar zijn. Als er geld komt van de overheid, dan kan ik een dag vrij nemen."